Գեղամա լեռներին բազմած հայոց կապուտաչյա գեղեցկուհին բնության կատարյալ հրաշալիքներից է, որն իր բարձրադիր կեցվածքով յուրօրինակ հմայք է հաղորդում Հայաստան աշխարհին:Սևանա լճի հարավային ափին` Գեղամա և Վարդենիսի լեռնաշղթաների ստորոտներում հանգրվանած Մարտունու տարածաշրջանում է գտնվում Գեղարքունիքի մարզի Վերին Գետաշեն համայնքը: Այստեղ մարդը և բնությունն ասես սերտորեն միահյուսված լինեն: Գյուղի արևմուտքում Արմաղան լեռն է, գագաթին ձյունե պսակով, իսկ քիչ հեռու հոսում է Արգիճ գետը, որի փրփրադեզ ալիքներից աչքդ չես ուզում կտրել:
Վերին Գետաշենը կազմավորվել է 1828թվականին Արևմտյան Հայաստանի Ալաշկերտ գավառի Խաստուր կամ Հացտուր գյուղից և Մուշից գաղթած հայ ընտանիքներից: Գյուղը նախկինում Ադիաման անվան տակ ընդգրկված է եղել Երևանի նահանգի Նոր Բայազետի գավառում։
Տեղի բնակչությունը հիմնականում զբաղվում է անասնապահությամբ, այգեգործությամբ և բանջարաբոստանային կուլտուրաների մշակմամբ: Արևածագից մինչ մայրամուտ գյուղացին օրնիբուն աշխատում է` ստեղծելով իր հանապազօրյա հացը:
